Մայրենի

13.03.2018թ.

Տանը

Բլոգումդ  հավաքի՛ր  «Տերյանն իմ աշխարհում» խորագրով բանաստեղծություններ հետևյալ բնորոշումներով (յուրաքանչյուր բանաստեղծության մասին 2-3 նախադասությամբ վերլուծությունով).

·         ամենահուզիչ բանաստեղծությունները
Ցնորք
 
Հուզիչ է, որովհետև հեղինակի սիրած աղչիկը չի պատասխանում իրեն: Նա բարևում է, բայց աղջիկը չի պատասխանում: Բոլորին ուշադրություն է դարցնում, բացի նրանից:Հեղինակը ասում է, որ ոսկի չունի դայել է պատճառ:

·         ամենապայծառ բանաստեղծությունները
Անծանոթ աղջկան

Բանաստեխծությունը սկսվում է նրանով, որ օրը մթնում է և ամեն ինչ մռայլ է: Հենց երբ բանաստեղծը տեսավ աղջկան շուրջը լուսավորվեց, պայծառացավ: Աղջկա գեղեցկությունից ամեն ինցհ փոխվեց:
 

·         ամենաձանձրալի բանաստեղծությունները
Մթնշաղ

Բանաստեխծությունը շատ տխուր էր, դժվարությամբ կարտացի և անմիջապես ուզեցի քնել:


·         ամենաթեթև բանաստեղծությունները

     Աշնան երգ

Որովհետև ես կարդալիս պտկերացրեցի մեր գեղեցիկ հայկական աշունը:

·         ամենամռայլ բանաստեղծությունները
Աշնան մեղեդի

Անձրև է գալիս,
     մեղեդին է լալիս 
     հեղինակն է տխրում,
     չի ուրախանում:

·         ամենաքնքուշ բանաստեղծությունները
Գարուն

Գարունը նկարագրում է սիրուն, քնքուշ, գեղեցիկ տեսարան:Դրա համեր է նա ուզում է քնքշորեն սիրել:

·         ամենալացկան բանաստեղծությունը
Երկու ուրվական

Իրենց վտանգ է սպառնում դրա համար ասումե եսել դուենք ես չկամ:

·         ամենախաղաղ բանաստեղծությունը

 

           ամենաերազկոտ բանաստեղծությունները
Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր, Տխուր Զրույց

·         ամենակրակոտ բանաստեղծությունները
Քո մազերի ցնորական փայլը պայծառ

նա այնքան սիրունե վոր ամեն ինչ վառվում է:

·          անենաանհույս բանաստեղծությունները
Վահան Տերյանի բոլոր բանաստեղծություններն էլ ունեն իրանց յուրահատկությունը և չկա անհույս բանաստեղծություն

Գարո՜ւն, նոր կյանքի սկիզբ․․

Գարնանը բնությունը արթնանում է ձմռան խոր քնից: Արևը սկսում է ավելի ջերմացնել հողը, ձյունը հալվում է և հողի տակից դուրս է գալիս գարնան առաջին ծաղիկը ՝ձնծաղիկը: Նարա գալով էլ սկսվում է գարունը: Թռչունները վարադառնում են տաք երկրներից, առաջինը իրենց բույն են վերադառնում արագիլները: Առջը առթնանում է ձմռան խոր քնից քանի - որ աշնան վերջում նա խոր քուն էր մտե իր որջում: սկյուրիկները ոզնիները և մյուս անտառի բնակիչները դուս են գալիս իրենց բներից: Ծառերը սկսում են բողբոջել որից դուս են գալիս առաջին փոքրիկ տերևները, նոր կյանք են ստանում, պտղատու ծածառերը սկսում են ծաղկել, խոտը սկսումէ կանաչել: Բնությունը նոր կյանք է ստանում գարնանը: Եվ այսպիսով կարող ենք ասել, որ գարո՜ւնը, նոր կյանքի սկիզբն է:

Գործերն ընթերցելիս գրի՛ր հեղինակի ասելիքը, քո վերաբերմունքը կարդացածիդ վերաբերյալ։

Հեղինակը ուզում եր ասել որ ոսկե ձկնիկները շատ կարևոր են և երջանկացնում են մարդկանց: Բայց եթե ոսկե ձկնիկները սատկում են մարդիկ մահանում են:

Ստեղծագործական աշխատանք՝

Ամենատխուր իրավիճակում  անգամ՝ փնտրի՛ր ուրախություն

Երբեմն մարդիկ տխրում են, ուզում են ուրախանալ և մոռանալ տխրությունը: Տխուր ժամանակ մարդիկ հիշում են իրենց սխալները և ուզում են ուղել : Իսկ ուրախ ժամանակ մարդիկ ոգևորվում են և իր հետ ինչ որ բան կատարվելիս կարող է նաև չհավատալ որ կատարվել է:  

Գործնական քերականություն

1.Արտագրե՛լ՝ լրացնելով երկհնչյունները։

Առավոտյան, ծովեզրյա, այծյամ, արդյոք, մատյան, առյուծ, բազմամյա,
ստորոգյալ, լուսնյակ, կորյուն, եղյամ, սայթաքել, կայսր, եռամսյակ, լռակյաց,
գործունյա, դղյակ, ծննդյան, կղզյակ, մշակույթ, անասնաբույժ, մեղվաբույծ,
համբույր, եղջյուր, թեյաման, սառուցյալ, նյութ, ձյութ, կույտ, շաբաթօրյակ,
հյուսն։

  

2. Արտագրե՛լ՝ ըստ անհրաժեշտության լրացնելով օ կամ ո։
Ականջօղ, ամանորյա, ամենօրյա, անօգնական, անօթևան, անորոշ,
ապօրինի, արծաթազօծ, բացօթյա, բնօրրան, գազօջախ, գիշերուզոր,
գիշերօթիկ, զորք, լավորակ, կեսօր, հանապազորդ, հանապազօրյա,
հոգս, հոդս ցնդել, հոտնկայս, մեղմօրոր, մեղմորեն, միօրինակ,,
նախօրոք, ոսկեզօծ, ջրօրհնեք, վաղորդայն, վաղօրոք, տասնօրյակ,
տարորոշել, տափօղակ, օրըստօրե, օրորել։

3.Արտագրե՛լ՝ ըստ անհրաժեշտության լրացնելով բաց թողած տառերը (նաև կրկնակ)։

Քարի մշակման վարպետությունը միջնադարյան Հայաստանում առավել
հարուստ ձևով է արտահայտվել խաչքարերի արվեստում։ Պահպանելով կանոնի
վերածված կառուցվածքը՝ խաչքարերի հարդարանքի մեջ, տասնմեկերրորդ
դարից սկսած, գերիշխող են դառնում երկրաչափական-գծային ու բուսական
բարդ հյուսվածքավոր զարդանախշերը։ Ընդ որում, բեկվող գիծը,
ստեղծելով երկրաչափական կոնկրետ պատկեր, չի ընդհատվում նույնիսկ այն
դեպքում, երբ դադարում է ուղաձիգ լինելուց և ներփակվում մի այլ
երկրաչափական ձևի մեջ (շրջանակ, քառանկյունի)։ Դրանց օրինաչափ
հաջորդականությունն ու շաղկապվածությունը, ստեղծելով որոշակի ռիթմ,
եզրագծում են խաչքարը։ Գծային հյուսվածքը թվում է անսկիզբ-անվերջ, իր
շարժման ընթացքի մեջ փոխակերպվում մի ձևից մյուսը՝ չսահմանագծելով
սկիզբն ու ավարտը։ Այս պարագայում զարդապատկերը իր անընդմեջ
հյուսվածքի շնորհիվ դառնում է անսահմանության ու հավերժականության
գաղափարի արտահայտություն։

4. Տրված բառերից առանձնացնե՛լ հոմանշային 10 զույգ։

Հսկայական, ողորկ, համեստ, վիթխարի, դժվար, հավաքել, դյութիչ, հուզիչ,
հմայիչ, ծավի, ստերջ, բիլ, դրվատել, դեղձան, գովել, դատարկել, սնապարծ,
անպտուղ, պարպել, խոնավ, ժողովել, տամուկ, խրթին, հարթ:

հսկայական-վիթխարի

ողորկ-հարթ

ծավի-բիլ

դրվատել-գովել

ստերջ-անպտուղ

դժվար-խրթին

խոնավ-տամուկ

դատարկել-պարպել

հավաքել-ժողովել

հմայիչ-դյութիչ

5.

1. Գրախանութում վաճառվում է այդ բառարանի երկրորդ (հրատարակու-

թյունը, հրատարակչությունը)։

2. Այդ (հրատարակությունը, հրատարակչությունը) լույս է ընծայել գրքի

վերջին հատորը։

3. Նա այդ գործում մեծ (երախտիք, երախտագիտություն) ունի։

4. Այդ առաջարկը վեճերի ու քննարկումների (տեղիք տվեց, տեղի տվեց)։

5. Ամենուրեք (փտում, փթթում) էին կանաչ այգիներն ու գեղեցիկ ծաղկա-

նոցները։

6. Բակում խաղացող երեխան (հովարով, հովհարով) գլխարկ էր դրել։

7.Զարմացած երեխան (թոթովեց, թոթվեց) ուսերը։

8.Մարզիկները մրցույթին մասնակցելու (հրավերք, հրավեր) էին ստացել։

9.Ջրատար խողովակի (փականը, փականքը) նորոգեցին։

10. Վարպետը (պատրաստականությամբ, պատրաստակամությամբ) օգնեց մեզ։

6.

կոլեկցիա                                            գրավատուն
օրիենտացիա                                      ախտորոշում
տրադիցիա                                          կողմնորոշում
ստաբիլ                                                 մեկնարկ
լոմբարդ                                                 հավաքածու
վալյուտա                                              ավանդույթ
ստարտ                                                  կայուն
դիագնոզ                                                 արժույթ
դիսպետչեր                                            առևտրային
կոմերցիոն                                               կարգավար

Կոլեկցիա-հավաքածու

Օրիենտացիա-կողմնորոշում

տրադիցիա-ավանդույթ

ստաբիլ-կայուն

լոմբարդ-գրավատուն

վալյուտա-արժույթ

ստարտ-մեկնարկ

դիագնոզ-ախտորոշում

դիսպետչեր-կարգավար

կոմերցիոն-առևտրային

Հետաքրքրաշարժ լեզվական առաջադրանքներ՝

1.Անմեղ մեղավոր, քաղցր տանջանք, երիտասարդ ծերություն, պարտվածհաղթություն: Իսկ ո՞րը կլինի լռություն բառի հատկանիշը:

Ա. անձայն Բ. խոսուն Գ. համր Դ. քար Ե. Անշշուկ

2.. Որտե՞ղ   «մակաբույծ» բառեր չկան:

Ա. Հեռուստատեսությունը դա այն կապն է, որ առաջանում է մարդկանց միջև:

Բ. Շինարարները նորոգեցին գյուղ տանող ճանապարհը:

Գ. Շորերս կրկին անգամ արդուկեցի:

Դ. Խոսքը գնում է գրքերի մասին:

3.Ռուսներն այդ իրավիճակը նկարագրում են հետևյալարտահայտությամբ՝ «երբ սարի գլխին խեցգետինը սուլի», իսկֆրանսիացիները՝ «երբ հավն ատամներ հանի»:

 Բերված արտահայտություններից որո՞վ (որոնցո՞վ) կարող ենք նկարագրելայդ իրավիճակը:

1. Էշ, մի՛ սատկիր, գարուն կգա։

2.   Երեկ՝ մեկ, այսօր՝ երկու։

3.   Ցամաքում ձուկ բռնել։

4.   Ձիու ականջը մտած։

5.   Երբ կրիան ծառը բարձրանա։

6.   Երբ որ երբը գա։

Ա. 1 Բ. 1, 5 և 6 Գ. 2, 3 և 4 Դ. 5 և 6 Ե. 1 և 5

4.Տրված արտահայտություններից չորսը նույն  «ծնողի»  հարազատ  «զավակներն» են, մեկը՝ ոչ: Ո՞րն է այդ մեկը:

Ա. Գործն է անմահ, լավ իմացեք…

Բ. Օրեր են, կմթնեն, անց կկենան:

Գ. Մենք ամենքս հյուր ենք կյանքում…

Դ. Պրծավ, էլ Նազարը կռիվ չի գնա…

Ե. Աչքդ թեքեցիր, բանիդ տերը չես:

5.Սիբեխը աճում է, տառեխը լողում է, մորեխը ցատկում է, իսկ ի՞նչ է անումկեռնեխը:

Ա. սողում է Բ. լողում է Գ. թռչում է Դ. խոխոջում է Ե. խրխնջում է

6.Մ․ Նալբանդյանն այս քառատողում գործածել է իրար հոմանիշ երկու կապակցություններ․ որո՞նք են դրանք։

Ազատն աստված այն օրից,

Երբ հաճեցավ շունչ փչել,

Իմ հողանյութ շինվածքին

Կենդանություն պարգևել։

7.Փակագծերում տրվածներից ընտրի՛ր այն բառը, որը փոխաբերականիմաստով կլրացնի տողասկզբի բառին։

2.   ժայռ (բարձր, մտախոհ, ուղղաձիգ)

3.   ծաղիկ (բուրավետ, դեղին, ժպտուն)

4.   փողոց (ուրախ, ասֆալտապատ, լայն)

5.   սենյակ (կահավորված, նորոգված, հյուրընկալ)

6.   ամպ (ճերմակ, թավահոնք, անձրևաբեր)

8.Ժուժկալ բառը հաճախ է հանդիպում տարբեր կապակցություններում՝ ժուժկալ կյանք վարել, ժուժկալ լինել, ժուժկալ մարդ և այլն։

Ի՞նչ ասել է՝ ժուժկալ․

ա) չափավոր, զուսպ, սակավապետ

բ) ժլատ, ագահ, անկուշտ:
9.Ժխտական ապ, դժ, տ ածանցներով կազմի՛ր տրված բառերի հոմանիշները։
Անգույն - դժգույն
անբախտ - դժբախտ
անգետ - տգետ
անշնորհք - անբաշար
անձև - տձև

22.11.2017

МАМ… Я ЛЮБЛЮ ТЕБЯ!

В 2 часа ночи слышу топот маленьких ножек: доченька пришла в мою комнату. Я лежу тихо и едва дышу. Может быть, она вернется к себе и не потревожит меня, спящую…

— Мама! Мамочка! — зовет она чуть осипшим от сна голоском.

— Да…Что случилось? — еле-еле я в ответ, не в силах скрыть своей досады. Она замолкает, глаза ее блестят в тусклом свете.

— Мам… Я люблю тебя!…

— А я тебя…

— А я сильнее!…

Ложится рядом и тут же засыпает. Но ее слова все еще висят в прохладном ночном воздухе. Если бы я могла дотронуться до них и взять, я бы схватила эти слова и прижала их к своей груди… В воздухе еще дрожит тихий голос, который шепчет самые лучшие слова на свете: «Я люблю тебя…»

Улыбка касается моих губ, и я медленно выдыхаю, опасаясь, что воспоминание уйдет. Однажды эта маленькая девочка станет взрослой девушкой… Однажды я смогу принимать душ в одиночестве… Однажды я спокойно выпью чашечку кофе и почитаю любимую книгу… Однажды я выйду из дома одна, не беспокоясь, что меня кто-то ждет обратно… Однажды я верну себе себя… Но сегодня я отдаю себя ЕЙ. Я устаю, иногда у меня не хватает сил, но я знаю, что меня ТАК любят и я ТАК нужна. И поверьте, это Лучшие Мгновения Моей Жизни!

Մամ... ես քեզ սիրո՜ւմ եմ

Գիշերվա 2-ին լսում եմ փոքրիկ ոտքերի թփթփոց՝  աղջիկս եկավ իմ սենիակ: Ես  անշարժ պարկած եմ և հազիվ եմ շնչում: Միգուցե, նա վերադարնա իր մոտ և չանհանգստացնի ինձ քնելուց...

 - Մամա՜: Մամ ջա՜ն: - կանչում է նա քնաթաթախ ձայնով:

 - Հա... ինչ է պատահե՞լ: - հազիվ պատասխանեցի ես, չզսպելով դժգոհությունս:

Նա չի խոսում, աչքերը փայլում է թույլ լույսի տակ 

  - Մամ... Ես քեզ սիրու՜մ եմ:

 - Իսկ ես քեզ...

 - Իսկ ես ավե՜լի ուժեղ...

 Պարկում է կողքս և անմիջապես քնում: Բայց նրա խոսքերը դեռ կախված են հով գիշերվա օդում: Եթե ես կարողանաի այտ բառերը վերցնեի ես

կսեղմեի  նրանց իմ կռցքին... Ոդում մինչև հիմա դողում է այդ ցածր ձայնը, որը շշնջում է աշխարի ամենա լավ՝ - Ես սիրում եմ քեզ...

Ժպիտը դիպչում է  շուրթերիս,ես դանդաղ արտաշնչում եմ , վախենալով, որ հիշողություններս կգնան: Մի օր այս փոքրիկ աղջիկը կդառնա մեծ օրիօրդ… Մի օր ես կկարողանամ միայնակ լոգանք ընդունել … Մի օր ես կկարողանամ  հանգիստ խմել իմ մի բաժակ սուրճը և կկարդամ իմ սիրելի  գիրքը… Մի օր ես դուրս կգամ  տանից մենակ, չանհանգստանալով, որ մեկը սպասում է իմ վերադարձին… Մի օր ես կվերադարձնեմ ինքս ինձ… Բայց այսօր ես հանձնում եմ ինձ ԻՐԵՆ:

Ես հոգնում եմ, երբեմն իմ ուժը չի հերիքում, բայց ես գիդեմ, որ ինձ ԱՅՆՊԵՍ են սիրում և ես  ԱյՅնՔԱՆ պետք եմ: Եվ հավատացեք, որ դրանք  իմ  կյանքի ամենալա՜վ պահերն են:  

О ТОМ, ЧЕГО У НАС НЕТ

20.11.2017

Мне вот один психолог очень понравился.

Весьма позитивную вещь сказал одной даме, которая горестно перечисляла, чего у нее нет.

Настоящих друзей нет. Хорошей зарплаты нет. Машины приличной нет. Квартиры достойной нет. Молодости уже нет. И надежды нет все это заиметь когда-нибудь.

И, полненький такой, приятный психолог, с бородкой, поправил очки и сказал благодушно: конечно, у вас много чего нет. И можно продолжить список. Тяжелой неизлечимой болезни нет. Долгов миллионных нет. Ответственности за кого-то нет, за больного родственника или слабоумного старичка. Горба нет. И инвалидности нет.

Очень много чего у вас нет. И, если записать, чего у вас нет, то настроение улучшится у вас сразу. И надежда появится, что этого не только нет, но и не будет. И дама подумала, в уме посчитала и улыбнулась.

Так что, у нас много чего нет. И не надо. А все остальное можно заработать, улучшить, получить в подарок или просто обойтись временно. Ничего страшного. Главное — быть живым и здоровым. И чтобы близкие были живы и здоровы. И плохого не было. И это — уже хорошо. С этого и начнем, как говорится, перечисление того, чего у нас нет…  

Анна-Валентиновна Кирьянов

 Այն մասաին, ինչ մենք չունենք

Ինձ մի հոքեբան շատ է դուր եկել:

Նա դրկան բան ասեց մի տիկնոչ, որը տխուր թվարկում էր թե ինչ ինքը չունի:

Իսկական ընկերներ չկան: Լավ աշխատավարձ չկա: Նորմալ մեքենա չկա: Լավ բնակարան չկա: Երիտասարդություն արդեն չկա: Եվ հույս չկա այդ ամենը երբեվիցե ունենալ:

Եվ, չաղլիկ, հաճելի, մորուքով հոքեբանը ուղղեց ակնոցը և բարեկաբյուր ասաց՝ իհարկե, դուք շատ բան չունեք: Եվ կարելի է այդ ցուցակը շարունակել: Ծանր անբուժելի հիվանդություն չկա: Միլիոնների պարթքեր չկա: Պատասխանատվություն չկա

ինչ- որ մեկի նկատմամբ, հիվանդ հարազատի կամ թեթեվամինտ ծերունու: Կուզիկ չեկ: Եվ անթամալուծված չեք:

Շատ բան ձեզ մոտ չկա: Եթե գրենք ինչ ձեզ մոտ չկա, ձեր տրամադրությունը միանգամից կբարձրանա: Եվ հույս կգա որ դա ոչ միայն չկա և չի ել լինի: Տիկինը մտածեց, մտքում հաշվեց և ժպտաց:

Ուրեմն, մենք շատ բան չունենք: Եվ պետք ել չի: Իսկ մնացածը կարելի է վաստակել, լավացնել ,նվեր ստանալ  կամ ժամանակաոր չունենալ:

Սարսափելի չէ:  Կարեորը  - լինել ողջ և առողջ: Եվ որ մոտիկները լինեն ողջ և առողջ: Եվ վատ բան չլինի:  Եվ դա արդեն լավ է: Դրանից էլ սկսենք,

ինչպես ասվում են, թվալկելը այն ինչ չունենք...  

13.11.2017



Вторая сказка про Сон
Вторая сказка про Сон
Жил-был Сон. Как и все другие сны, жил он в стране снов. Был это хороший и добрый сон про прекрасное королевство, про отважных рыцарей и про злого дракона, которого они победили. И все детки очень этот сон любили, особенно мальчики. И вот однажды Волшебница Снов отправила его к двум мальчуганам.
Наш Сон очень быстро нашёл их дом, приземлился на подоконник и заглянул внутрь. И знаете, что он там увидел?! Мальчики никак не хотели угомониться и лечь в свои кроватки. Мама уже налила им по стакану молока с булочкой, выкупала, переодела в пижамы, прочла сказку на ночь, но ничего не помогло. Они бегали по комнате, кричали, размахивали своими игрушечными мечами. Бедная усталая мама уже не знала, как ей быть. Она ведь целый день работала, а потом готовила ужин, мыла посуду, играла с мальчиками, читала им. Мама была просто в отчаянии, ей и самой очень-очень хотелось отдохнуть, но сегодня эти озорники почему-то никак не хотели успокаиваться.
Посмотрел Сон на всё происходящее, посмотрел, а потом взял и вылетел на середину комнаты. Был он весь воздушный, мерцающий и полупрозрачный, бледно-голубого цвета.
— Здравствуйте, мальчики! – сказал он.
Те так и застыли посреди комнаты с поднятыми мечами.
— Кто ты такой? – наконец спросил старший.
— Я ваш Сон, я прилетел, чтобы присниться вам, но, видимо, я здесь не нужен и полечу к другим детям.
— А какой ты сон? – тот час же поинтересовался младший мальчик
— Я сон про прекрасное королевство, про отважных рыцарей и про злого дракона, которого они победили, — ответил Сон.
— Нет, нет, пожалуйста, не улетай! – хором попросили мальчуганы. – Мы хотим, чтобы ты нам приснился!
— Тогда вам нужно сейчас же отправляться в свои кроватки, лечь на ваши подушки , укрыться одеялами и закрыть глазки! – сказал Сон.
Мальчики так и сделали. Они положили мечи в коробку с игрушками и легли в свои кроватки. Мама подоткнула им одеяло, они закрыли глазки и увидели сон про прекрасное королевство, про отважных рыцарей и про злого дракона, которого те победили.
Ну а мама? Она тоже легла в свою кровать, закрыла глаза и стала смотреть свой сон. Сон про то, как она гуляет по цветущему лугу, где щебечут птички и летают бабочки, про то, как она садится под дерево и читает интересную книгу («Своим мальчикам», — добавил мой Сандрик).
Мария Шкурина
P.S. Дорогие читатели, я знаю, что совсем пропала, хоть и обещала изредка появляться с новыми сказками. Сама переживаю из-за этого, но никак не получается. Кручусь, как белка в колесе, да и учебный год у нас до сих пор не закончился. Надеюсь, что вы ещё не совсем забыли мой блог. Мне будет приятно, если у вас найдёте время написать пару строк в комментариях.





Երկրորդ հեքիաթը, Երազի մասին
Մի անգամ մի երազ էր տեսել: Բոլոր այլ երազների պես նա ապրում էր երազների երկրում: Դա բարի եւ բարի երազանք էր գեղեցիկ թագավորության մասին, քաջ ասպետների եւ չար վիշապի մասին, որոնց նրանք պարտություն էին կրել: Եվ բոլոր երեխաները, իրոք, սիրում էին այս երազը, հատկապես տղաները: Եվ մի օր Երազի Sorceress- ը նրան երկու տղաներ ուղարկեց: Մեր երազանքը շատ արագ հայտնաբերեցին իրենց տունը, վայրէջք կատարեց պատուհանի վրա եւ նայեց ներսում: Դուք գիտեք, թե ինչ տեսավ այնտեղ: Տղաները չէին ուզում հանգստանալ ու գնալ իրենց մահճակալներին: Մոմը նրանց մի բաժակ կաթով լցրեց բունով, գնեց, վերցրեց պիժամա, կարդաց գիշերվա հեքիաթը, բայց ոչինչ չի օգնել: Նրանք վազեցին սենյակի շուրջը, գոռում էին, գցում էին իրենց խաղալիքի սուրը: Վատ հոգնած մայրը չգիտեր, թե ինչպես լինել: Նա ամբողջ օրը աշխատել է, հետո պատրաստել ճաշը, լվացեղենները, տղաների հետ խաղալ, կարդալ դրանք: Մայրը պարզապես հուսահատված էր, իսկապես ուզում էր հանգստանալ, բայց այսօր այդ չարամիտ մարդիկ ինչ-որ կերպ չեն ուզում հանգստանալ: Նայեց ամեն ինչի երազանքին, նայեց, հետո վերցրեց ու թռավ սենյակի միջով: Նա բոլորն էլ օդաչու, շողացող եւ կիսաթափանցիկ, գունատ կապույտ էր: «Բարեւ, տղերք»: Նա ասաց. Նրանք շարունակում էին մնալ սենյակի մեջ, բարձրացրին իրենց սուրը: «Ով ես դու»: Ծերունին վերջապես հարցրեց. - Ես քո երազանքն եմ, ես երազում եմ երազել քեզ, բայց, ըստ երեւույթին, այստեղ կարիք չեմ զգում եւ թռչում եմ այլ երեխաներին: «Ինչպիսի երազ եք դու»: - այդ պահին ամենաերիտասարդ տղան հարցրեց «Ես երազ եմ մի գեղեցիկ թագավորության մասին, քաջ ասպետների մասին եւ չար վիշապի մասին, որոնց նրանք պարտություն են կրել», - պատասխանեց Որդին: «Ոչ, ոչ, խնդրում եմ, մի թռչեք»: - հարցրեց տղաները երգչախմբում: «Մենք ուզում ենք երազել մեր մասին»:
P.S. Հարգելի ընթերցողներ, ես գիտեմ, որ ես լիովին անհետացել եմ, չնայած խոստացել էի երբեմն հայտնվել նոր հեքիաթներով: Դրա պատճառով ինքն է, բայց չի աշխատում: Ես անիվի նման մի պտույտ եմ պտտվում, եւ ուսումնական տարին դեռ մեզ հետ չի ավարտվել: Հուսով եմ, որ ես ամբողջովին մոռացել եմ իմ բլոգը: Ես գոհ կլինեի, եթե դուք ժամանակ գտնեք մեկնաբանություններում մի քանի տող գրելու համար:

Վահան Տերյան

1885-1920

Վահան Տերյան (իսկական անունը՝ Վահան Սուքիասի Տեր-Գրիգորյան)՝ նշանավոր հայ բանաստեղծ ու հասարակական գործիչ։ Ծնվել է 1885թ հունվարի 28-ին Ախալքալաքի Գանձա գյուղում՝ հոգեւորականի ընտանիքում։ 1897թ Տերյանը մեկնում է Թիֆլիս, ուր սովորում էին այդ ժամանակ իր ավագ եղբայրները։ Եղբայրների մոտ ապագա բանաստեղծը սովորում է ռուսերեն ու պատրաստվում ընդունվելու Մոսկվայի Լազարյան ճեմարան։ 1899թ Տերյանը ընդունվում է Լազարյան ճեմարան, ուր ծանոթանում է Ալեքսանդր Մյասնիկյանի, Պողոս Մակինցյանի, Ցոլակ Խանզադյանի եւ այլ՝ ապագայում հայտնի դարձած, անձնավորությունների հետ։ Ավարտում է Լազարյան ճեմարանը 1906թ, այնուհետեւ ընդունվում Մոսկվայի համալսարան, որից կարճ ժամանակ հետո ձեռբակալվում է հեղափոխական գործունեության համար ու նետվում Մոսկվայի Բուտիրկա բանտը։

1908թ Թիֆլիսում լույս է տեսնում Տերյանի ստեղծագործությունների "Մթնշաղի անուրջներ" ժողովածուն, որը շատ ջերմ է ընդունվում թե՛ ընթերցողների, եւ թե՛ քննադատների կողմից։ 1915 «Մշակ» թերթում հրատարկվում է բանաստեղծի հայրենասիրական բանաստեղծությունների «Երկիր Նաիրի» շարքը։

1917 հոկտեմբերին Տերյանը ակտիվորեն մասնակցում է բոլշեւիկյան հեղափոխությանը եւ այն հաջորդած քաղաքացիական պատերազմին։ Լենինի ստորագրությամբ մանդատով մասնակցում է Բրեստի խաղաղ պայմանագրի ստորագրմանը։ 1919 Տերյանը՝ լինելով Համառուսական Կենտրոնական Գործկոմի անդամ, առաջադրանք է ստանում մեկնել Թուրքեստան (այժմյան միջինասիական հանրապետություններ), սակայն ծանր հիվանդության պատճառով ստիպված է լինում մնալ Օրենբուրգում, ուր եւ վախճանվում է 1920թ հունվարի 7-ին։

Բանաստեղծություններ՝

ԵՐԳ

Կուրծքը հեւ առած, հավքից թեւ առած,— ե՞րբ կըգա նա.
Իմ սրտում սառած այս աշունը թաց — ե՞րբ կըգնա նա։

Իմ թախծոտ հոգին, ցավըս անմեկին կամոքե՞ նա,
Իմ հիվանդ կրծքին, իմ արնոտ վերքին կըմոտենա՞...

Իմ թախծոտ հոգին, ցավըս անմեկին կամոքե՞ նա,
Որ սիրտս ցաված, հոգիս բեզարած հանգստանա։

ԱՆԾԱՆՈԹ ԱՂՋԿԱՆ

Լույսն էր մեռնում, օրը մթնում.
Մութը տնից տուն էր մտնում.
Ես տեսա քեզ իմ ճամփի մոտ,
Իմ մտերի՛մ, իմ անծանո՛թ։

Աղբյուրն անուշ հեքիաթի պես
Իր լույս երգով ժպտում էր մեզ.
Դու մոտեցար մեղմ, համրաքայլ,
Որպես քնքուշ իրիկվա փայլ։

Անակնկալ բախտի նըման,
Հայտնվեցիր պայծառ-անձայն.
Անջատվեցինք համր ու հանդարտ,
Կյանքի ճամփին մի ակնթա՜րթ...

ՀԱՅՏՆՈԻԹՅՈԻՆ

Գարնան անուշ աղմուկով,
Գարնան երգով դու եկար.
Փայլով, փառքով ու շուքով,
Խնդությունով խելագար....

Սիրտըս անուշ խոցեցիր
Արևավառ քո սրով,
Սև օրերըս այրեցիր
Գեղեցկությամբ ու սիրով։

Սիրտըս լիքն էր մութ մեգով,
Սիրտըս թույլ էր ու տկար,—
Գարնան անուշ աղմուկով,
Գարնան երգով դու եկար...

6.11.2017

Зоопарк

В зоопарк пришли мы с классом
Посмотреть зверей всех разом!
Посмотрели на слонят
И на маленьких ежат.
Посмотрела я на тигра —
Зубы острые, как иглы!
Посмотрела на верблюда —
Он плюется лучше друга!
Посмотрела на сову
И на рыжую лису.
Посмотрела на оленей —
Ох, рогам их нет сравненья!
Посмотрела на медведей,
Вот смешные, будто дети!
Посмотрела на мышат —
Все пищат, пищат, пищат!

Գազանանոց

Մենք գազանանոց գնացինց դասասարանով

Տեսնենք կենդանիներ միանգամից!

Տեսնենք փղերին

Ու փոքրիկ ոզնիներին:

Նաեցի ես  առյուծին –

Ատամները սուրեյն, ասեղների նման!

Նաեցի ընձուխտին –

Ինքը թքումեր ընգերոչիցըս լավ!

Նաեցի բու ի վրա

Եվ շեկ աղվեսին

Նաեցի եղջրուներին

Օհ, պոզերը աննման են

Նայեցի առջին,

 Այ քեզ ծիծաղալի, Վոնցվոր երեղաներ լինեն!

Նանյեցի մկներին_

Բոլորը ծվծվումեն, վծվումեն, ծվծվումեն!

02.10.2017

Լավ աշխատանքը գանձե մարդկանց համար

Գյուղացու մահը մոտեցել էր: Նա ուզում  էր, որ իրենից հետո որդիները լավ հողագործ դառնան: Նրանց հավաքեց ու ասաց.

-Սիրելի՛ զավակներ, ես մի խաղողի վազի տակ գանձ եմ թաղել»

-Հենց որ նա մահացավ, որդիները շտապ վերցրին բահերը և իրենց ամբողջ հողամասը մի լավ մշակեցին: Ճիշտ է, նրանք գանձեր չգտան, բայց այդ այգին շատ առատ բերք տվեց:

 Труд — это клад для людей.

Kрестянин собрался помирать и хотел оставить своих сыновей хорошими земледельцами. Созвал он их и сказал:

— Детки, под одной виноградной лозой у меня закопан клад.

Только он умер, как сыновья схватили заступы и лопаты и перекопали весь свой участок. Клада они не нашли, зато перекопанный виноградник принёс им урожай во много раз больший.

01.10.2017

Невозможно

Однажды жил парень. Он был инвалидом и 10 лет пролежал без движения. За ним ухаживала мать. Однажды она ушла и оставила сына одного. Он выкурил сигарету и уснул. Начался пожар. Приехали пожарные, прибежали соседи… Дом так и не удалось спасти..
Когда приехала мать, то больше всего её поразил сын, стоящий возле пожарища, который САМ выбежал из дома. Она закричала “Сын!!! Ты ходишь!!!”
Он удивлённо посмотрел на неё и сказал “Это НЕВОЗМОЖНО!” Упал и больше никогда не вставал на ноги.

Հնարավոր չէ

Մի երիտասարդ էր ապրում: Նա հիվանդ էր և 10 տարի անշարժ պարկած էր: Նրան խնամում էր մայրը:Մի անգամ մայրը գնաց և մենակ թողեց տղային:Նա գլանակ ծխեց և քնեց:Սկսվեց հռդեհ:Ժամանեցին հռշեջները,

վազելով եկան հարևանները...Տունը այդպես էլ չհաջողվեց փրկել...

Երբ եկավ մայրը,նրան ամենաշատը զարմացրեց որդին,որը կանգնած էր 

մոխրացած տան մոտ, ինքնուրույն դուրս եր փախչել տնից:Նա բղավեց՛՛Վորդիս՜՜Դու քայլում ես՜՜՛՛

Նա զարմացած նայեց մորը և ասաց ՛՛Դա ՀՆԱՐԱՎՈՐ ՉԷ՜՛՛

Ընկավ և այլևս երբեք ոտքի չկանգնեց: